(NL) Handelingen 8:26-39
14 februari 2025

“Begrijp je wat je leest?


Handelingen 8:26-39 HSV – Philippus en de kamerheer

„En Philippus deed zijn mond open en, uitgaande van dat Schriftwoord, verkondigde hij hem Jezus“ (Hand 8:35 HSV)

De kamerheer uit Ethiopië heeft een schriftrol tijdens zijn pelgrimstocht naar Jeruzalem gekocht. Onderweg begint hij te lezen. De Heilige Geest vraagt Philippus deze man aan te spreken. Philippus legt hem de volgende zin uit: „Hij is als een schaap naar de slachting geleid en zoals een lam stemloos is bij de scheerder, zo doet Hij Zijn mond niet open “

Philippus is een navolger geweest van Johannes de doper en later van Jezus. Gods geest leidt hem naar de kamerheer, die alweer op de terugweg is, om hem de reddende boodschap uit te leggen. Na de uitleg laat zich de kamerheer dopen in een vijver en vervolgt geheel gelukkig zijn reis. Hij is capabel om met behulp van de Heilige Geest de Ethiopiërs de boodschap te brengen.


De vragen die de vers 35 oproept zijn:

-Wat is vandaag anders dan toen?

-Welk onderscheid is er tussen Philippus en mij/ons?


-Wat is vandaag anders dan toen?

In de toenmalige tijd hebben de navolgers Jezus persoonlijk als mens mogen leren kennen. Philippus heeft al veel ervaren over Jezus tijdens zijn tijd met Johannes de Doper en mocht de woorden en wonderen van Jezus ook nog heel persoonlijk meemaken. Philippus is een van de personen die de Heilige Geest ontvangen hebben met Pinksteren. . Met Pinksteren spreken de navolgers ineens in alle talen die in Jeruzalem gesproken worden. Zij worden door de Geest gereedgemaakt anderen de goede boodschap uit te leggen. Als Joden zijn zij al van jongs af aan onderwezen in de Thora en de boeken van het Oude Testament.

De persoonlijke ervaring van Philippus bestaat dus in zijn persoonlijke navolging van Jezus en alles wat hij met Jezus beleefd heeft. Het belangrijkste detail is dan ook de uitstorting van de Geest op onder andere Philippus zelf. Zonder enig tegenzin werkt Philippus samen met de Heilige Geest. Hierdoor wordt hij bekwam voor de dienst, onder andere bij de kamerheer uit Ethiopië om hem het evangelie uit het boek Jesaja uit te leggen.

Jezus als mens en Zijn woorden en wonderen te leren kennen is vandaag niet mogelijk. Wij zijn inmiddels al 2000 jaar verder in de tijd.

Toch: Op basis van de Bijbel en een persoonlijke relatie met God en Jezus kunnen wij onze medemensen de persoonlijkheden van God en Jezus uitleggen. Het is aan mij om mijzelf zonder enig tegenzin open te stellen voor de invloed van God en Jezus in mijn leven. De doop is de basis om met de Heilige Geest uitgerust te worden.



- Welk onderscheid is er tussen Philippus en mij/ons?

Philippus ervoer niet alleen via Johannes de Doper veel van en over Jezus, maar daarnaast ook door zijn eigen tijd met Jezus. Vandaag bereiken wij hetzelfde door een leven in geloof en dicht bij God en Jezus. Getuigen kan gewoon makkelijk zijn: Het is de zekerheid dat de gelovige niet alleen is. De Heilige Geest geeft de woorden in.


Op basis van de schriftrol van de profeet Jesaja, legt Philippus de kamerheer uit wat door de profeet getuigd is van en over Jezus. Vandaag de dag hebben wij het Oude en het Nieuwe Testament. Elk boek is een getuigenis van Jezus en legt ons de “goede boodschap” uit.

De opleiding pastorale hulpverlening aan het Evangelisch College heeft mij een solide basis over de Bijbel gegeven. Desondanks heb ik een ogenblik nodig om van mijn geloof, van Jezus als mijn verlosser en van God als mijn Herder te vertellen. Tot aan deze opleiding zou ik geen getuigenis van mijn geloof hebben kunnen geven. Een kamerheer in een koets aan te spreken of iemand anders was bijna onmogelijk.

Tegenwoordig vertel ik graag over mijn geloof. Door de Bijbelschool van Vrij Zijn en het Evangelisch College ervaar ik de omgang met medemensen (ook vreemden) als makkelijker. Met behulp van God kan ik mijn introvert-zijn overwinnen en erken ik mijn eigen Bijbelkennis. Net als Philippus doe ik mijn best om mijn geloof uit te leven. Op de eerste rij van mijn “to-do-lijst” staat de leiding van de Heilige Geest. Hij geeft mij kracht, moed en de juiste woorden. Hij helpt mij om anderen open een eerlijk te aanvaarden.

Ik hoef niet door mijn eigen kracht van mijn geloof te getuigen. Mijn geloof helpt mij vrank en vrij van God, Zijn Zoon en de Heilige Geest te spreken. Door de hulp van de Heilige Geest kan ik van Jezus getuigen.

Antwoorden op de boven genoemde vragen kunnen dus zijn:

Anderen leren Jezus met blik op ons persoonlijk leven kennen. Wij hebben niet alleen een klein aantal schriftrollen, maar de complete Bijbel. Er is geen onderscheid tussen Philippus en ons in het uitleggen van toen of nu. Belangrijk voor mij/ons is het betrekken van de Heilige Geest om anderen het Woord van God uit te kunnen leggen. Niet belangrijk is diegene die uitleg geeft. Het gaat definitief niet om mijn eigen kracht. God is de Enige die de harten van de hoorder kan openzetten. Dit is het moment dat God in het leven van de andere komt.


Hoe zit het met jou, lieve lezer? Wat zijn zou persoonlijke antwoorden op beide vragen?

Graag ontvang ik jouw respons via de email.


door Waltraud 10 november 2025
Vor einigen Tagen haben wir den nachfolgenden Text nach unserer Mahlzeit gelesen: „Wer Ohren hat, der soll auf meine Worte hören! (Markus 4:9 HFA). Ein Text aus dem Gleichnis über den Glauben. Der Glauben ist mir wichtig. Er ist tief in mir verwurzelt. Manchmal, wenn Beziehungen schwierig sind, das Leben seine Probleme gibt, in Trauer und Einsamkeit, dann muss ich schon mal die Diestel ausziehen oder die Vögel verscheuchen. Ich gebe dadurch meinem Glauben wieder Kraft und Raum. Aber sonst… der Psalm 23, der Herr ist mein Hirte, von David geschrieben, begleitet mich durch den Tag. Was der Schreiber jedoch mitgeben will, geht darüber hinaus: Zuhören ist etwas, das nur wenige gut verstehen. Mir wird bewusst, dass der Schreiber mit diesem Satz recht hat. Wir hören zu, aber wir verstehen die Worte nicht. Wir hören zu und vergessen es sofort wieder. Es interessiert uns nicht oder unsere eigenen Schwierigkeiten sind wichtiger. Wir haben ebenfalls unsere eigenen, große und kleine, alltäglichen Probleme. Wenn wir wirklich ZUHÖREN, dann sind wir ganz Ohr, nehmen wahr und reagieren auf gute Art und Weise. Wir sind dem anderen nahe. Der andere erfährt das. Es wird deutlich, dass wir im alltäglichen Leben anders hören, oder besser gesagt, zuhören! In Markus 4 spricht Jesus über das Gleichnis vom Bauern, der Getreide aussät. Die Körner kommen in unterschiedlicher Erde zurecht: Auf dem Weg; Auf felsigem Boden; In Dornengestrüpp; Auf fruchtbarem Boden. Verglichen mit unseren Reaktionen in Gesprächen sollte es übersetzt heißen: Wir reagieren nicht (ziehen unsere Schultern hoch) und lassen unseren Gesprächspartner alleine mit seinen Problemen zurück. Wir verhalten uns oberflächlich gegenüber unserem Mitmenschen. Wir laufen langsam aber sicher fest in den Problemen unseres eigenen Lebens. Wir wollen helfen, doch die eigenen Probleme lassen es nicht zu. Wir hören wirklich aktiv zu und helfen unserem Gesprächspartner mit Problemen. Einfach, um da zu sein, weil der andere uns wichtig ist. Ich erkenne, dass der Schreiber recht hat. Je nachdem wie es mir selbst geht, höre ich mal besser und mal schlechter zu. Will ich aktiv helfen, höre ich aktiv zu. Die KI (früher Google genannt) sagt mir das folgende: „Zuhören ist mehr als nur das Hören von Geräuschen; es ist der Prozess, dem Gesagten mit voller Aufmerksamkeit, Interesse und Empathie zu folgen. Dabei geht es darum, die Botschaft des Gegenübers wirklich zu verstehen, was nicht nur das gesprochene Wort, sondern auch nonverbale Signale wie Körpersprache und den emotionalen Kontext umfasst. Aktives Zuhören beinhaltet, dem Gesprächspartner den Raum zu geben, sich auszudrücken, und durch Rückfragen, Paraphrasieren (Wiedergeben in eigenen Worten) und bestätigende Reaktionen zu zeigen, dass man verstanden hat und interessiert ist.“ Woran liegt es nun, dass wir nicht aktiv, sondern viel zu häufig passiv zuhören? Liegt es daran, dass ich den anderen nicht begreife? Liegt es an dem anderen, der wieder mal nur meine Aufmerksamkeit will? Oder daran, wer mein Gegenüber ist? Liegt es an meinen eigenen Problemen die mich festhalten? Diese Fragen beschäftigen mich. Ich merke, dass meine persönliche Haltung gegenüber den Mitmenschen ein wichtiger Faktor ist. Ist mir der andere wichtig? Ist die Antwort „ja“, dann höre ich aktiv zu. Ich sehe mein Gegenüber und seine Körperhaltung. Ich bemühe mich die Worte samt Inhalt und Emotionen deutlich zu erfassen. Ich gebe dem Gesprächspartner Raum und frage nach, wenn etwas undeutlich ist. Ich gebe mit eigenen Worten wieder was ich verstanden habe. So wie Jesus zuhörte, so will ich auch zuhören. Der Text sagt mit deutlich, dass es doch egal sein sollte, wer vor mir steht. Immer sollte ich mich bemühen, den anderen gut zu verstehen. Der Schreiber gibt als letztes zu bedenken, dass, wenn ich gut zuhöre, ich vielleicht etwas anderes höre als ich erwarten würde! Meine eigene Haltung bestimmt wie und auf welche Art und Weise ich zuhöre. Meine Haltung bestimmt, ob ich auf gutem Boden sähe und hierdurch Frucht trage oder eben nicht. Jesus hat es uns gezeigt in seinen Gesprächen und Gleichnissen. Die samaritanische Frau, Martha und der verlorene Sohn sind um nur einige Beispiele. Er ist unser Vorbild und wir sind gemacht, um ein genaues Abbild von Ihm zu werden. Wir werden aufgerufen, unseren Mitmenschen zu dienen. Das können wir sehen lassen, indem wir ZUHÖREN. Es hat mit unserer Gehorsamkeit gegenüber Gott/Jesus zu tun. Der Text lädt mich ein, um jeden Tag aufs Neue meine Haltung zu überdenken und fruchtbar zu sein.
door Waltraud 10 november 2025
Een paar dagen geleden hebben wij de volgende dag-tekst gelezen: “Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren (Marcus 4:9) Deze zin is onderdeel van de gelijkenis over de zaaier en het geloof. Geloven is voor mij essentieel. Mijn geloof is diepgeworteld in mij. Soms, als relaties moeilijk zijn, het leven zijn problemen met zich meebrengt, in rouw en eenzaamheid kan het nodig zijn dat ik de distels eruit moet trekken of de vogels moet wegjagen. Dit om mijn geloof weer nieuwe kracht en ruimte te geven. Maar meestal … begeleid de psalm 23 door David geschreven mij door de dag. Dat wat de schrijver van de dag-tekst ons en mij wil meegeven is meer dan dat wat ik tot nu toe ken. “Luisteren is iets dat weinig mensen goed begrijpen”. Deze zin voelt als een eyeopener. Wij luisteren, maar wij begrijpen de gehoorde woorden niet. Wij luisteren en vergeten het vervolgens meteen weer. Wij zijn niet geïnteresseerd of onze eigen moeilijkheden belangrijker. Wij kampen met onze eigen, kleine of grote alledaagse dingen. Als wij wel GOED LUISTEREN, dan zijn wij attent en reageren op de juiste manier. Wij staan dan dicht bij de andere. De andere is zich hiervan bewust. In ons alledaagse leven maakt het een verschil met wie wij spreken of wij goed horen of beter gezegd goed luisteren, dat is wel duidelijk. In Marcus vier verteld Jezus over de gelijkenis van de boer die op zijn land zaait. Het zaad komt op schillende plaatsen gerecht: Op de weg; Op het pad; Tussen dorens en distels; Op vruchtbare grond. Met deze gelijkenis in ons achterhoofd, kunnen wij onze reacties in gesprekken vertalen naar het volgende: Wij reageren niet (trekken onze schouders op) en de gesprekspartner blijft alleen met zijn problemen, woorden en moeite achter; Wij reageren oppervlakkig en onverschillig op onze medemensen; Wij lopen zelf in alledaagse problemen vast. Graag willen wij helpen. De eigen problemen laten het gewoonweg niet toe; Wij luisteren actief en helpen onze gesprekspartner met zijn problemen of laten zien dat wij er zijn. Dat de andere belangrijk is. De tekst maakt mij duidelijk: Het maakt wel degelijk uit hoe het met mij is of ik slecht, goed of beter luister. Wil ik actief helpen reageer ik ook actief. AI, vroeger Google, schrijft het volgende: „Luisteren is meer als alleen het horen van lawaai. Het is een proces waarbij je met je volledige aandacht, interesse en empathie je tegenover volgt. Dit houdt in dat je de boodschap van de ander echt begrijp, waarbij niet alleen het gesproken woord een rol speelt, maar ook non-verbale signalen zoals lichaamstaal en de emotionele context. Actief luisteren houdt in dat je de ander de ruimte geeft om zich te uiten en begrip en interesse toont door middel van vervolgvragen, parafraseren (in je eigen woorden herhalen) en bevestigende antwoorden.” Hoe komt het toch, dat wij niet actief maar veel te vaak passief luisteren? Ligt es eraan dat ik de andere niet begrijp? Ligt het bij de andere omdat hij alweer mijn aandacht wil? Of ligt het eraan wie de persoon is? Zijn het mijn eigen problemen die mij weerhouden? Dit zijn vragen die mij bezighouden. Ik erken dat mijn persoonlijke houding tegenover mijn medemensen een belangrijke component is. Is de andere belangrijk voor mij? Zo ja, dan kan ik actief luisteren. Ik kijk naar hem of haar en de lichaamshouding. Ik doe mijn best om de woorden, de inhoud en de emoties duidelijk te registreren. Ik geef de gesprekspartner ruimte en stel vragen als iets niet duidelijk is. Met mijn eigen woorden herhaal ik wat ik begrepen heb. Net zoals Jezus luisterde zo wil ik luisteren! De dag-tekst legt mij uit dat het niets uitmaakt wie voor mij staat. Ik moet altijd proberen om anderen goed te begrijpen. De laatste zin van deze dag-tekst is: “Als je goed luistert, hoor je misschien iets anders dan je zou verwachten!” Mijn eigen houding bepaald hoe ik luister. Mijn eigen houding bepaald of ik in goede aarde zaai en daardoor vrucht kan dragen of niet. Jezus heeft het ons laten zien in zijn gesprekken en gelijkenissen. De Samaritaanse vrouw, Martha en de verloren zoon zijn maar een paar voorbeelden. HIJ is ons voorbeeld en wij zijn gemaakt om een evenbeeld van HEM te worden. Wij zijn geroepen om onze medemensen te dienen. Dit laten wij zien door te LUISTEREN. Het is een houding van gehoorzaam zijn tegenover God/Jezus. De dag-tekst daagt mij uit om elke dag opnieuw mijn eigen houding te overdenken en vruchtbaar te zijn.