(NL) Geloof en hechting
11 maart 2025

Zend Mij (opwekking 891)


Of ik wonden moet verzorgen, of vuile voeten was: Heer, hier ben ik. Zend mij.
Om van anderen te houden, ook al zijn we het niet eens: Heer, hier ben ik. Zend mij.

Of ik arm ben of juist rijk ben, ik wil steeds uw dienaar zijn. Heer, hier ben ik. Zend mij.
In het dal of op de bergtop zal mijn loflied voor U zijn. Heer, hier ben ik. Zend mij.

Mag mijn leven laten zien dat ik U vol liefde dien. Ik hou van U.
Ik hou van U.
En nog voor U mij iets vraagt, zal ik antwoorden met ‘ja’, want ik hou van U.
Ik hou van U.

Als uw waarheid diep zal snijden, spreek ik, zelfs al doet het pijn. Heer, hier ben ik. Zend mij.
Ook als mensen mij gaan mijden, ik zal U gehoorzaam zijn. Heer, hier ben ik. Zend mij.

Als ik staan mag in uw glorie, zal ik blij zijn dat ik zei: Heer, hier ben ik. Zend mij.
Ik wil leven voor de woorden: ‘Goed gedaan, dienaar van mij.’

Heer, hier ben ik. Zend mij. Heer, hier ben ik. Zend mij.

------------------------------------

Afgelopen 14 februari nam ik deel aan de studiedag “Geloof en Hechting” met Hanneke Schaap-Jonker van het Evangelisch College. Het was veel informatie, die mij tot nadenken bracht:

  • Hoe is het met mijn hechting in mijn geloof?
  • In hoeverre heb ik als moeder voor een goede hechting bij mijn kinderen gezorgd?

Het zijn vragen die mij zeker nog een tijd begeleiden.

Door de gedachten heen hoor ik het lied “Zend mij” (Opwekking 891) uit de cd-speler klinken. Het lied herinnert mij aan een door mij voorbereidde preek voor ons preekteam: Jozef, de elfde zoon van Jakob en de eerste zoon met zijn lievelingsvrouw Rachel was het thema. Vader en zoon hebben een innige band met elkaar. Niet alleen in het alledaagse leven maar ook in het geloof. Jozef heeft een stabiele hechting met zijn eigen vader en met God ervaren, bedenk ik me ineens. Voor zijn broers geldt dit niet. Zij waren het zelfs niet eens met de stabiele en tevens innige band tussen vader en Jozef.

Hoe zit het met mij? Ben ik goed gehecht aan God, mijn Vader in de hemelen? Kan ik zeggen zoals Jozef: “Hineni (Zie, hier ben ik)” en “zend mij”? Vaak zingen wij liederen die een dergelijke tekst hebben. Nemen wij het serieus? Menen wij wat wij zingen?

Jozef is in zijn geloof en zijn liefde voor zijn vader en zijn broers een stabiel mens. Hij kon tegen zijn vader zeggen “zend mij” naar jouw zonen (mijn broers). En: “Ik ga op zoek naar hen. Ik zal U berichten hoe het met hen staat’’. Jozef was ook in zijn tijd als slaaf een stabiel persoon. Hij werkte zorgvuldig voor Potifar of de farao van Egypte. Hij was in de gevangenis een stabiel persoon. Hij deed zijn werk met vreugde en diende andere gevangenen op dezelfde manier als hij de gevangenisbewaker, Pofitar of de farao diende.

“Of ik wonden moet verzorgen, of vuile voeten was: Heer, hier ben ik. Zend mij.
Om van anderen te houden, ook al zijn we het niet eens: Heer, hier ben ik. Zend mij.”

Deze woorden klinken uit de luitspreker van de auto. Zij maken mij duidelijk dat ik niet altijd meen dat wat ik zing ook wil doen. Want…

…in 2020 heeft God mij gevraagd: Wie kan ik zenden? Wie is er? En ik antwoordde Hem: Heer, hier ben ik, zend mij. Tegenstand houd mij tegen.

Ik ervoer en ervaar in mijn leven en bediening tegenstand. Toch weet ik, net als Jozef, God is met mij. Zijn vraag, wie kan ik zenden, betekent voor ons mensen dat Hij meegaat. God is met Jozef gegaan en met vele anderen. Of deze mensen nu in het Oude of het Nieuwe Testament staan of niet. Hij is en blijft dezelfde.

Het maakt niet uit in welke tijd wij leven: in de tijd van JoZef of in onze huidige tijd. Wij mensen ervaren bij onszelf of bij anderen dat er een geestelijke strijd gaande is. Een strijd tussen de Heer van de aarde en de Heer van de hemelen.

Voor Jozef betekent vertrouwen in God een zekerheid dat God bij machte is op het juiste moment in te grijpen. Was het lastig voor Jozef? Zeker, zoals het lastig is voor ons. Maar toch…

…blijf gehecht aan God. God reageert, dat is zeker. Zefanja legt het al uit: De HEERE, uw God, is bij u. Hij is een machtige verlosser. Hij zal vol blijdschap over u zijn. Hij zal u liefhebben en u niet beschuldigen. Hij zal over u juichen met een lied van vreugde (Zefanja 3:17 HTB). En Petrus geeft te bedenken: werp al uw zorgen op Hem (1. Petrus 5:7 HTB).

Best wel lastig. Vooral als je niet goed durft te vertrouwen. Doe het, stap voor stap, samen met God. Hij is te vertrouwen en helpt jou op het juiste moment. Soms blijven wij steken op dat wat wij denken wat Hij voor ons wil. Soms doen wij alleen wat wij denken dat wij willen. Corrie ten Boom zei eens: ‘’Wees niet bang om een onbekende toekomst te leggen in de handen van een bekende God’’.

Ik wil jou en mezelf uitdagen om moedig nieuwe wegen in te slaan. Er is een tegenstander die probeert de ingeslagen weg dwars te zitten. Maar met God zit je altijd op de juiste weg.

En de tweede vraag: Heb ik wel mijn best gedaan voor mijn eigen kinderen?

Ieder ouder kan met deze vraag rondlopen. Een zin die genoemd werd tijdens te studiedag is misschien wel het antwoord op de vraag: “Wij gaan kapot aan elkaar en wij helen aan elkaar”. Wij mensen doen ons best op basis van onze eigen opvoeding, onze persoonlijke mogelijkheden en vooral met onze eigen persoonlijke beperkingen. Dit loopt goed of slecht af, maar we kunnen altijd verbindingen aangaan met mensen die ons helpen en ons laten helen.


door Waltraud 10 november 2025
Vor einigen Tagen haben wir den nachfolgenden Text nach unserer Mahlzeit gelesen: „Wer Ohren hat, der soll auf meine Worte hören! (Markus 4:9 HFA). Ein Text aus dem Gleichnis über den Glauben. Der Glauben ist mir wichtig. Er ist tief in mir verwurzelt. Manchmal, wenn Beziehungen schwierig sind, das Leben seine Probleme gibt, in Trauer und Einsamkeit, dann muss ich schon mal die Diestel ausziehen oder die Vögel verscheuchen. Ich gebe dadurch meinem Glauben wieder Kraft und Raum. Aber sonst… der Psalm 23, der Herr ist mein Hirte, von David geschrieben, begleitet mich durch den Tag. Was der Schreiber jedoch mitgeben will, geht darüber hinaus: Zuhören ist etwas, das nur wenige gut verstehen. Mir wird bewusst, dass der Schreiber mit diesem Satz recht hat. Wir hören zu, aber wir verstehen die Worte nicht. Wir hören zu und vergessen es sofort wieder. Es interessiert uns nicht oder unsere eigenen Schwierigkeiten sind wichtiger. Wir haben ebenfalls unsere eigenen, große und kleine, alltäglichen Probleme. Wenn wir wirklich ZUHÖREN, dann sind wir ganz Ohr, nehmen wahr und reagieren auf gute Art und Weise. Wir sind dem anderen nahe. Der andere erfährt das. Es wird deutlich, dass wir im alltäglichen Leben anders hören, oder besser gesagt, zuhören! In Markus 4 spricht Jesus über das Gleichnis vom Bauern, der Getreide aussät. Die Körner kommen in unterschiedlicher Erde zurecht: Auf dem Weg; Auf felsigem Boden; In Dornengestrüpp; Auf fruchtbarem Boden. Verglichen mit unseren Reaktionen in Gesprächen sollte es übersetzt heißen: Wir reagieren nicht (ziehen unsere Schultern hoch) und lassen unseren Gesprächspartner alleine mit seinen Problemen zurück. Wir verhalten uns oberflächlich gegenüber unserem Mitmenschen. Wir laufen langsam aber sicher fest in den Problemen unseres eigenen Lebens. Wir wollen helfen, doch die eigenen Probleme lassen es nicht zu. Wir hören wirklich aktiv zu und helfen unserem Gesprächspartner mit Problemen. Einfach, um da zu sein, weil der andere uns wichtig ist. Ich erkenne, dass der Schreiber recht hat. Je nachdem wie es mir selbst geht, höre ich mal besser und mal schlechter zu. Will ich aktiv helfen, höre ich aktiv zu. Die KI (früher Google genannt) sagt mir das folgende: „Zuhören ist mehr als nur das Hören von Geräuschen; es ist der Prozess, dem Gesagten mit voller Aufmerksamkeit, Interesse und Empathie zu folgen. Dabei geht es darum, die Botschaft des Gegenübers wirklich zu verstehen, was nicht nur das gesprochene Wort, sondern auch nonverbale Signale wie Körpersprache und den emotionalen Kontext umfasst. Aktives Zuhören beinhaltet, dem Gesprächspartner den Raum zu geben, sich auszudrücken, und durch Rückfragen, Paraphrasieren (Wiedergeben in eigenen Worten) und bestätigende Reaktionen zu zeigen, dass man verstanden hat und interessiert ist.“ Woran liegt es nun, dass wir nicht aktiv, sondern viel zu häufig passiv zuhören? Liegt es daran, dass ich den anderen nicht begreife? Liegt es an dem anderen, der wieder mal nur meine Aufmerksamkeit will? Oder daran, wer mein Gegenüber ist? Liegt es an meinen eigenen Problemen die mich festhalten? Diese Fragen beschäftigen mich. Ich merke, dass meine persönliche Haltung gegenüber den Mitmenschen ein wichtiger Faktor ist. Ist mir der andere wichtig? Ist die Antwort „ja“, dann höre ich aktiv zu. Ich sehe mein Gegenüber und seine Körperhaltung. Ich bemühe mich die Worte samt Inhalt und Emotionen deutlich zu erfassen. Ich gebe dem Gesprächspartner Raum und frage nach, wenn etwas undeutlich ist. Ich gebe mit eigenen Worten wieder was ich verstanden habe. So wie Jesus zuhörte, so will ich auch zuhören. Der Text sagt mit deutlich, dass es doch egal sein sollte, wer vor mir steht. Immer sollte ich mich bemühen, den anderen gut zu verstehen. Der Schreiber gibt als letztes zu bedenken, dass, wenn ich gut zuhöre, ich vielleicht etwas anderes höre als ich erwarten würde! Meine eigene Haltung bestimmt wie und auf welche Art und Weise ich zuhöre. Meine Haltung bestimmt, ob ich auf gutem Boden sähe und hierdurch Frucht trage oder eben nicht. Jesus hat es uns gezeigt in seinen Gesprächen und Gleichnissen. Die samaritanische Frau, Martha und der verlorene Sohn sind um nur einige Beispiele. Er ist unser Vorbild und wir sind gemacht, um ein genaues Abbild von Ihm zu werden. Wir werden aufgerufen, unseren Mitmenschen zu dienen. Das können wir sehen lassen, indem wir ZUHÖREN. Es hat mit unserer Gehorsamkeit gegenüber Gott/Jesus zu tun. Der Text lädt mich ein, um jeden Tag aufs Neue meine Haltung zu überdenken und fruchtbar zu sein.
door Waltraud 10 november 2025
Een paar dagen geleden hebben wij de volgende dag-tekst gelezen: “Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren (Marcus 4:9) Deze zin is onderdeel van de gelijkenis over de zaaier en het geloof. Geloven is voor mij essentieel. Mijn geloof is diepgeworteld in mij. Soms, als relaties moeilijk zijn, het leven zijn problemen met zich meebrengt, in rouw en eenzaamheid kan het nodig zijn dat ik de distels eruit moet trekken of de vogels moet wegjagen. Dit om mijn geloof weer nieuwe kracht en ruimte te geven. Maar meestal … begeleid de psalm 23 door David geschreven mij door de dag. Dat wat de schrijver van de dag-tekst ons en mij wil meegeven is meer dan dat wat ik tot nu toe ken. “Luisteren is iets dat weinig mensen goed begrijpen”. Deze zin voelt als een eyeopener. Wij luisteren, maar wij begrijpen de gehoorde woorden niet. Wij luisteren en vergeten het vervolgens meteen weer. Wij zijn niet geïnteresseerd of onze eigen moeilijkheden belangrijker. Wij kampen met onze eigen, kleine of grote alledaagse dingen. Als wij wel GOED LUISTEREN, dan zijn wij attent en reageren op de juiste manier. Wij staan dan dicht bij de andere. De andere is zich hiervan bewust. In ons alledaagse leven maakt het een verschil met wie wij spreken of wij goed horen of beter gezegd goed luisteren, dat is wel duidelijk. In Marcus vier verteld Jezus over de gelijkenis van de boer die op zijn land zaait. Het zaad komt op schillende plaatsen gerecht: Op de weg; Op het pad; Tussen dorens en distels; Op vruchtbare grond. Met deze gelijkenis in ons achterhoofd, kunnen wij onze reacties in gesprekken vertalen naar het volgende: Wij reageren niet (trekken onze schouders op) en de gesprekspartner blijft alleen met zijn problemen, woorden en moeite achter; Wij reageren oppervlakkig en onverschillig op onze medemensen; Wij lopen zelf in alledaagse problemen vast. Graag willen wij helpen. De eigen problemen laten het gewoonweg niet toe; Wij luisteren actief en helpen onze gesprekspartner met zijn problemen of laten zien dat wij er zijn. Dat de andere belangrijk is. De tekst maakt mij duidelijk: Het maakt wel degelijk uit hoe het met mij is of ik slecht, goed of beter luister. Wil ik actief helpen reageer ik ook actief. AI, vroeger Google, schrijft het volgende: „Luisteren is meer als alleen het horen van lawaai. Het is een proces waarbij je met je volledige aandacht, interesse en empathie je tegenover volgt. Dit houdt in dat je de boodschap van de ander echt begrijp, waarbij niet alleen het gesproken woord een rol speelt, maar ook non-verbale signalen zoals lichaamstaal en de emotionele context. Actief luisteren houdt in dat je de ander de ruimte geeft om zich te uiten en begrip en interesse toont door middel van vervolgvragen, parafraseren (in je eigen woorden herhalen) en bevestigende antwoorden.” Hoe komt het toch, dat wij niet actief maar veel te vaak passief luisteren? Ligt es eraan dat ik de andere niet begrijp? Ligt het bij de andere omdat hij alweer mijn aandacht wil? Of ligt het eraan wie de persoon is? Zijn het mijn eigen problemen die mij weerhouden? Dit zijn vragen die mij bezighouden. Ik erken dat mijn persoonlijke houding tegenover mijn medemensen een belangrijke component is. Is de andere belangrijk voor mij? Zo ja, dan kan ik actief luisteren. Ik kijk naar hem of haar en de lichaamshouding. Ik doe mijn best om de woorden, de inhoud en de emoties duidelijk te registreren. Ik geef de gesprekspartner ruimte en stel vragen als iets niet duidelijk is. Met mijn eigen woorden herhaal ik wat ik begrepen heb. Net zoals Jezus luisterde zo wil ik luisteren! De dag-tekst legt mij uit dat het niets uitmaakt wie voor mij staat. Ik moet altijd proberen om anderen goed te begrijpen. De laatste zin van deze dag-tekst is: “Als je goed luistert, hoor je misschien iets anders dan je zou verwachten!” Mijn eigen houding bepaald hoe ik luister. Mijn eigen houding bepaald of ik in goede aarde zaai en daardoor vrucht kan dragen of niet. Jezus heeft het ons laten zien in zijn gesprekken en gelijkenissen. De Samaritaanse vrouw, Martha en de verloren zoon zijn maar een paar voorbeelden. HIJ is ons voorbeeld en wij zijn gemaakt om een evenbeeld van HEM te worden. Wij zijn geroepen om onze medemensen te dienen. Dit laten wij zien door te LUISTEREN. Het is een houding van gehoorzaam zijn tegenover God/Jezus. De dag-tekst daagt mij uit om elke dag opnieuw mijn eigen houding te overdenken en vruchtbaar te zijn.